Het reizen is begonnen..

Het reizen is begonnen. Bij mijn vorige verslage zat ik tussen de palmbomen op een rustig strand. Nu zitten we in de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. Vanuit Koh Chang ( Thailand) zijn we naar Siem Reap in Cambodja gegaan, waar we de beroemde Ankhor ( een van de zeven wereldwonderen) wilden bekijken. Na zeven uur in een bus op een weg die in Nederland zeker afgesloten zou zijn (ziet eruit als stadium een van snelweg. eigelijk gewoon een plaats waar nog net geen bomen staan), hobbelden we met 30 kilometer per uur ( harder kan echt niet want dan knalt de bus uit elkaar)naar ons Hostel. Daar werden we besprongen door medewerkers van het hotel die onze chauffeurs wilden zijn voor de komende dagen naar het tempelcomplex. Omdat je zelf geen scooter mag rijden ( durven we ook niet) in die stad, kozen we voor twee scooters met chauffers. Zij hebben ons de drie dagen overal naartoe gebracht waar we maar heen wilden.
De Ankhor tempels waren heel indrukwekkend. Zeker in het begin. Het zijn ontzettend veel tempels uit 1500 gebouwd door een koning. Aan het einde waren het voor ons helaas alleen nog maar grote stapels oude stenen.
De tweede dag hebben we ons meer vermaakt met alle kinderen die je wat proberen te verkopen. Ze hebben, armbandjes, kleding, reisgidsen en drinken. De t.v beelden worden ineens werkelijkheid. Vooral de kinderen die vanaf een jaartje of vier al om dollars smeken in ruil voor een armbandje zijn vreselijk om te zien. Ze weten precies dat ze ontzettend schattig zijn, en dat gebruiken ze als goeie verkooptechniek. Ze kennen van alle talen rijmpjes, woorden, hoofdsteden en zinnetjes. Ze spreken verbazingewekkend goed engels.En dan zeggen ze: " If you don't buy, you make me cry" en dan trekken ze een heel zielig gezichtje.
Maar gelukkig hebben we veel tijd genomen om met ze te kletsen. Als ze op een gegeven moment doorhadden dat we Echt niks van ze gingen kopen werden ze gewoon kinderen. Heel grappig, slim, geinterreseerd en vrolijk. Een meisje was zielsgelukkig toen ze de oude mascara van Annika kreeg. De kinderen gaan oon gewoon elke dag naar school. Weliswaar maar drie uurtjes en voorderest moeten ze werken maar dat had ik niet gedacht.Ik vond het erg fijn om te zien dat ze zich ook gelukkig voelen en gewoon kind kunnen zijn.
Toch blijf ik me de hele tijd schuldig voelen over hoe 'rijk' ik ben. Al heb ik alleen in verhouding meer geld. Eigelijk zijn wij ook arme sloebers die zo goedkoop mogelijk moeten eten en slapen.

Onze chauffeurs vertelden ons dat zij ongeveer 100 dollar per maand verdienen waarvan ze 30 dollar aan het hotel (waar ze voor werken) moeten geven om daar in de hal op de grond te mogen slapen. Onvoorstelbaar!
's Avonds zijn we met ze naar een lokale bar gegaan ( karaoke- hoe kan het ook anders) om bier te drinken. ( slap tap-bier met heel veel ijs. brr)
Ik kan niet geloven dat we het gedaan hebben, maar we hebben kikker gegeten. Een heel klein stukje maar. Het smaakte eigelijk wel lekker. ( beetje naar kip)Alleen blijft het idee zo goor dat het zeker bij dat ene stukje blijft. Ik denk dat ik de krekels, vogelspinnen en ander ongedierte ook maar laat voor wat ze zijn.

De laatste dag in Siem Reap zijn we om vier uur 's nachts opgestaan om de zonsopgang bij de groote Ankhor tempel te bekijken. Helaas was het vrij bewolkt (zie foto) Eigelijk zouden we de avond ervoor naar de zonsondergang bij diezelfde tempel gaan kijken, maar het begon te regenen. En regen hier is geen gewone regen. Het is namelijk Monsoon Seizoen. Na een paar minuten waren we nat tot ons ondergoed. Niemand scheen het leuk te vinden maar wij dansten en zongen op de brug. Het regent dan zo hard dat je vrijwel niks meer kan zien. Eigelijk een natuurlijke lauwe douche. Toen we weer achterop zaten en naar huis probeerden te komen ( je ziet niks) zag ik zelfs mensen die echt hun haren aan het wassen waren. Tijdens het rijden kwam het water soms bijna tot m'n knieen. Toen vonden wij het ook niet meer leuk. Het was koud, en de regen deed pijn.
Het is ook nooit goed. Of het is te warm ( maar dan ook echt onwaarschijnlijk heet) met heel veel stof in je ogen en je bent nat van het zweet of je bent nat van de enorme monsoonregen.

Daarna gingen we meteen de bus in naar de hoofdstad Phnom Penh.
Vijf uur in een prima bus gezeten. We probeerden keihard te slapen maar werden steeds wakker door de bus die toetert
(heel heel heel vaak).
In Cambodja zijn er behalve rechts rijden, niet echt verkeersregels. Telkens als ze iemand paseren toeteren ze om elkaar te waarschuwen. En aangezien iedereen heel hard wil rijden is het een hoop lawaai. In de bus werden we er knettergek van. De karaoke-muziek in de bus hielp ook niet mee. Alle liedjes klinken hetzelfde, hebben ongeveer dezelfde clip en gaan allemaal (zonder uitzondering) over een jongen die zielig weilanden overkijkt, omdat zijn meisje ervandoor gegaan is met een andere (vaak rijkere) vent. Ongelofelijk. Allemaal!

Nu zitten we in een fijn hostel in de hoofdstad. Ik moet zeggen dat ik de sfeer hier anders vind dan in Siem Reap. Alles is wat agressiever en extremer. Ik heb hier nog geen kinderen gezien waarvan ik dacht dat ze gelukkig waren. Ook toen we aankwamen met de bus stonden er ongeveer 30 volwassen mannen naar ons te schreeuwen. Ze wilden ons allemaal in hun tuktuk hebben. Ze sloegen elkaar zelfs. Heel bizar.
We hebben even iets anders gegeten dan rijst of noodles. Na bijna twee weken twee keer per dag rijst met groenten gegeten te hebben, heb ik er nu wel genoeg van. Annika heeft al maanden ontzettend zin in een frikandel speciaal. Ze is al tien maanden weg uit Nederland. Een paar keer per dag zucht ze diep..

Dalijk gaan we naar een weeshuis. Annika heeft een adres gekregen van vrienden die daar ook geweest zijn. Ik denk dat we een zak rijst meenemen om aan ze te geven. Ben benieuwd.

Bij mijn volgende verslag zit ik waarschijnlijk weer op het strand. Deze keer in het zuiden van Cambodja
(schijnt ontzettend mooi te zijn)
Heb er zin in!
Hoe is Nederland eraantoe?