Trip of a lifetime..
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
21 November 2007 | Nepal, Kathmandu
Als ik terug denk aan de rit van Lasha naar Kathmandu dat zie ik meteen de bergen weer voor me. Vijf dagen lang was geen boom of grassprietje te bekennen. Alleen maar de roodbruine bergen onderaan en de ijstoppen in de verte.
Urenlang zat ik in de jeep met m'n neus tegen het glas om alles zo goed mogelijk in me op te nemen. Voorderest zagen we alleen kudde's met schapen, koeien, paarden en yak's. Ik heb werkelijk geen idee hoe die beesten daar overleven.
En dan natuurlijk DE Mount Everest. En jah.. hij is groot. De eerste keer dat we hem zagen was nog van vrij ver, maar zo enorm mooi. Het laatste stuk liepen we. Een enorm zware tocht op zo'n hoogte en met een zwak gestel. De gids vond het niet leuk om te lopen ( hij deed altijd nogal moeilijk over dingen) en besloot om ons te pesten dat we ook terug moesten lopen. Allerlei smoesjes over telefoons die niet zouden werken. Dat was echt veel te zwaar voor me. In plaats van 2 uur lopen ( zoals hij zei) werden het er 6. Ik was kapot. Gelukkig zit je 's avonds met z'n allen rond een warme kachel liters milktea weg te werken. Heel erg gezellig.
Hoe hogen we kwamen hou kouder het werd.
En omdat we ontzettend heldere dagen hadden was het nog kouder. Overdag is het in de felle zon nog wel te doen maar 's nachts is het echt een hel. De koudste nacht die we hadden was - 10 in de kamer en - 20 buiten. We duwden onze bedden tegen elkaar. Ik droeg vier paar sokken, mijn lange ondergoed, een lange broek, al mijn t'shirtjes, een trui en een muts. Daarnaast lag ik in mijn lakenzak, in mijn slaapzak en onder vijf warme wolle dekens. Dat was gelukkig genoeg, al kan je niet meer bewegen en is het verschrikkelijk om er in de morgen weer uit te stappen. We hebben met z'n allen dan ook vier dagen niet gedoucht of schone kleren aangedaan. Het was heerlijk om de laatse dag de hotsprings in de gaan. En ookal waren ze ontzettend smerig, wij voelden ons heerlijk schoon. In de nacht zag ik de mooiste sterrenhemel die ik ooit in mijn leven gezien heb en zal zien. Duizenden en duizenden sterren en een hele heldere melkweg. Helaas was het echt te koud om er langer dan een paar minuten van te genieten. In het laatste dorpje leefden de mensen nog echt als honderd jaar geleden ( denk ik). Het was heel erg bijzonder om daar rond te lopen.
Ik hoop zo erg dat ik alle kleine dingen die het extra bijzonder maken niet ga vergeten. Bijvoorbeeld, hoe ze de ovens voor de ketels verwarmen met schapenstront. Het met hun blote handen in het vuur gooien en vervolgens met diezelfde handen mijn thee serveren. Hoe ik net een koe zeer smakelijk paardenstrond zag wegkouwen. Hoe een klein kindje een kalf probeerde te berijden. Hoe ik twee mannen rustig in de zon een eend zag zien villen. Hoe alle kleine kindjes snottebellen tot hun kin hebben. Hoe ontzettend rood de wangen van de tibetanen zijn door de zon. Hoe iedereen een buitenleven heeft. Hoe verbaasd de kleine kindjes naar hun eigen foto kijken als je die laat zien. Hoe de oude vrouwtjes breed lachen met 3 zwarte tanden in hun mond. Of hoe de yak beenderen overal op straat te koop liggen met de haren er nog aan. En ach.. nog zoveel meer dat ik nu al vergeten ben.
Het laatste gedeelte van de grens naar Kathmandu deden we met de bus. En zoals gewoonlijk duurde het uren langer dan de mensen zeggen. De bus was ontzettend oud en werd zoals gewoonlijk enorm volgeladen. Er zaten tientallen mensen op het dak, die tijdens het rijden ernaast gaan hangen. De helft van de mensen stond in het gangpad tussen alle spullen. Geiten werden ingeladen en weer eruit geduwd. Hele verhuizingen. Het zou in totaal een uur of vier worden. Na tien uur hobbelen kwamen we uitgeput in Kathmandu aan.
Voor ons allemaal was het heel raar om weer in de bewoonde wereld te zijn. Kathmandu is een erg drukke en enorme stad. Een voorproefje op India zeggen ze wel. Voorderest is het weer enorm toeristisch in de wijk waar we wonen. De afgelopen dagen heb ik niet zoveel gedaan behalve uitgaan en een beetje rond gelopen in de kleine drukke straatjes. Ook heb ik hier Tessa getroffen. Heel erg gezellig. Wel heel erg raar om iemand van thuis ineens hier te zien. Ik ken tessa van de middelbare school en ze doet hier drie maanden vrijwilligerswerk. Het is erg handig dat ze weet waar alles is en waar het leuk is. Overdag moet ze werken en 'savonds gaan we poolen en uit.
Gisteren zijn we in de morgen naar een hindu tempel geweest. Hier cremeren ze de overleden mensen van Kathmandu. Dat was erg heftig om te zien.
Aan de rand van de rivier zijn ongeveer zeven plekken waar de lichamen elke dag gecremeerd worden. De familie van de overledene brengt het lichaam naar de brandstapel. Er volgen allerlei rituelen van de holy-man, en als laatse moet de oudste zoon of dochter het lichaam bij de mond aansteken. Dat gaat meestal gepaard met een hartverscheurend gehuil. Als laatste zorgt de holy-man voor stro en houtsblokken. Het vuur brand voor een paar uur en daarna worden de resten in de heilige Bagmati rivier gegooid. Heel erg heftig om te zien. En ook heel erg surrealistisch omdat eromheen alles doorgaat alsof er niks aan de hand is. Aan de overkant van de rivier zijn jongeren aan het voetballen, een stukje verder picnicken mensen, en wij als toeristen staan van een afstand verbaasd te kijken. Ook de rivier word voor alles gebruikt. Tien meter verderop wassen de vrouwen hun haren en kleren en overal worden bloemen en rotzooi in de rivier gegooid. Al met al nogal heftig met een kater.
Vrijdag vertrek ik met wat mensen richting Pokara. Daar gaan we voor de laatste keer de bergen in. We gaan een 5 a 6 daagse trekking doen. Ik heb er ontzettend veel zin in al word het enorm zwaar. Daarna reis ik met een ander meisje verder richting India, waar ik Bob ( Robin) in Delhi zal treffen. Daar heb ik ontzettend veel zin in!
Geniet van de mooie foto's al moet je voor het echte gevoel gewoon hiernaartoe komen. Bekijk als je wilt de site van een profesionele fotograaf die met me meereisd voor de allermooiste foto's. (Hij zet ze er voor kerst op) www.joanubide.com
Voorderst zal Annika binnenkort nog wat foto's plaatsen over onze laatste weken samen in Vietnam, Laos en China. Ook zeker het bekijken waard!
Groetjes Lotte
Urenlang zat ik in de jeep met m'n neus tegen het glas om alles zo goed mogelijk in me op te nemen. Voorderest zagen we alleen kudde's met schapen, koeien, paarden en yak's. Ik heb werkelijk geen idee hoe die beesten daar overleven.
En dan natuurlijk DE Mount Everest. En jah.. hij is groot. De eerste keer dat we hem zagen was nog van vrij ver, maar zo enorm mooi. Het laatste stuk liepen we. Een enorm zware tocht op zo'n hoogte en met een zwak gestel. De gids vond het niet leuk om te lopen ( hij deed altijd nogal moeilijk over dingen) en besloot om ons te pesten dat we ook terug moesten lopen. Allerlei smoesjes over telefoons die niet zouden werken. Dat was echt veel te zwaar voor me. In plaats van 2 uur lopen ( zoals hij zei) werden het er 6. Ik was kapot. Gelukkig zit je 's avonds met z'n allen rond een warme kachel liters milktea weg te werken. Heel erg gezellig.
Hoe hogen we kwamen hou kouder het werd.
En omdat we ontzettend heldere dagen hadden was het nog kouder. Overdag is het in de felle zon nog wel te doen maar 's nachts is het echt een hel. De koudste nacht die we hadden was - 10 in de kamer en - 20 buiten. We duwden onze bedden tegen elkaar. Ik droeg vier paar sokken, mijn lange ondergoed, een lange broek, al mijn t'shirtjes, een trui en een muts. Daarnaast lag ik in mijn lakenzak, in mijn slaapzak en onder vijf warme wolle dekens. Dat was gelukkig genoeg, al kan je niet meer bewegen en is het verschrikkelijk om er in de morgen weer uit te stappen. We hebben met z'n allen dan ook vier dagen niet gedoucht of schone kleren aangedaan. Het was heerlijk om de laatse dag de hotsprings in de gaan. En ookal waren ze ontzettend smerig, wij voelden ons heerlijk schoon. In de nacht zag ik de mooiste sterrenhemel die ik ooit in mijn leven gezien heb en zal zien. Duizenden en duizenden sterren en een hele heldere melkweg. Helaas was het echt te koud om er langer dan een paar minuten van te genieten. In het laatste dorpje leefden de mensen nog echt als honderd jaar geleden ( denk ik). Het was heel erg bijzonder om daar rond te lopen.
Ik hoop zo erg dat ik alle kleine dingen die het extra bijzonder maken niet ga vergeten. Bijvoorbeeld, hoe ze de ovens voor de ketels verwarmen met schapenstront. Het met hun blote handen in het vuur gooien en vervolgens met diezelfde handen mijn thee serveren. Hoe ik net een koe zeer smakelijk paardenstrond zag wegkouwen. Hoe een klein kindje een kalf probeerde te berijden. Hoe ik twee mannen rustig in de zon een eend zag zien villen. Hoe alle kleine kindjes snottebellen tot hun kin hebben. Hoe ontzettend rood de wangen van de tibetanen zijn door de zon. Hoe iedereen een buitenleven heeft. Hoe verbaasd de kleine kindjes naar hun eigen foto kijken als je die laat zien. Hoe de oude vrouwtjes breed lachen met 3 zwarte tanden in hun mond. Of hoe de yak beenderen overal op straat te koop liggen met de haren er nog aan. En ach.. nog zoveel meer dat ik nu al vergeten ben.
Het laatste gedeelte van de grens naar Kathmandu deden we met de bus. En zoals gewoonlijk duurde het uren langer dan de mensen zeggen. De bus was ontzettend oud en werd zoals gewoonlijk enorm volgeladen. Er zaten tientallen mensen op het dak, die tijdens het rijden ernaast gaan hangen. De helft van de mensen stond in het gangpad tussen alle spullen. Geiten werden ingeladen en weer eruit geduwd. Hele verhuizingen. Het zou in totaal een uur of vier worden. Na tien uur hobbelen kwamen we uitgeput in Kathmandu aan.
Voor ons allemaal was het heel raar om weer in de bewoonde wereld te zijn. Kathmandu is een erg drukke en enorme stad. Een voorproefje op India zeggen ze wel. Voorderest is het weer enorm toeristisch in de wijk waar we wonen. De afgelopen dagen heb ik niet zoveel gedaan behalve uitgaan en een beetje rond gelopen in de kleine drukke straatjes. Ook heb ik hier Tessa getroffen. Heel erg gezellig. Wel heel erg raar om iemand van thuis ineens hier te zien. Ik ken tessa van de middelbare school en ze doet hier drie maanden vrijwilligerswerk. Het is erg handig dat ze weet waar alles is en waar het leuk is. Overdag moet ze werken en 'savonds gaan we poolen en uit.
Gisteren zijn we in de morgen naar een hindu tempel geweest. Hier cremeren ze de overleden mensen van Kathmandu. Dat was erg heftig om te zien.
Aan de rand van de rivier zijn ongeveer zeven plekken waar de lichamen elke dag gecremeerd worden. De familie van de overledene brengt het lichaam naar de brandstapel. Er volgen allerlei rituelen van de holy-man, en als laatse moet de oudste zoon of dochter het lichaam bij de mond aansteken. Dat gaat meestal gepaard met een hartverscheurend gehuil. Als laatste zorgt de holy-man voor stro en houtsblokken. Het vuur brand voor een paar uur en daarna worden de resten in de heilige Bagmati rivier gegooid. Heel erg heftig om te zien. En ook heel erg surrealistisch omdat eromheen alles doorgaat alsof er niks aan de hand is. Aan de overkant van de rivier zijn jongeren aan het voetballen, een stukje verder picnicken mensen, en wij als toeristen staan van een afstand verbaasd te kijken. Ook de rivier word voor alles gebruikt. Tien meter verderop wassen de vrouwen hun haren en kleren en overal worden bloemen en rotzooi in de rivier gegooid. Al met al nogal heftig met een kater.
Vrijdag vertrek ik met wat mensen richting Pokara. Daar gaan we voor de laatste keer de bergen in. We gaan een 5 a 6 daagse trekking doen. Ik heb er ontzettend veel zin in al word het enorm zwaar. Daarna reis ik met een ander meisje verder richting India, waar ik Bob ( Robin) in Delhi zal treffen. Daar heb ik ontzettend veel zin in!
Geniet van de mooie foto's al moet je voor het echte gevoel gewoon hiernaartoe komen. Bekijk als je wilt de site van een profesionele fotograaf die met me meereisd voor de allermooiste foto's. (Hij zet ze er voor kerst op) www.joanubide.com
Voorderst zal Annika binnenkort nog wat foto's plaatsen over onze laatste weken samen in Vietnam, Laos en China. Ook zeker het bekijken waard!
Groetjes Lotte
-
21 November 2007 - 10:19
Nancy:
Hey lieve Lotte!!
Wow echt wel super geweldig!! Ik ben echt serieus zoooo jalours!! Ik wil zeker volgend jaar daar ook naar toe! En wat een mooie foto's en lieve kindjes (met snottebel).
Volgens mij heb je niet echt het gevoel dat je alleen aan het reizen bent, je ontmoet zoveel mensen.
Ik hoop je snel weer eens te spreken op skype!
Veel liefs, Nancy. -
21 November 2007 - 11:00
Shaowei:
Ha Lotte!
Fantastisch jouw verhalen! Al die details die jij zo mooi weet te beschrijven, het wordt meteen tastbaar. Het klinkt ook als een enorme cultuurshock! Ondanks de ontberingen (de kou lijkt me verschrikkelijk, mijn CV was een week lang stuk, niet helemaal vergelijkbaar, maar toch ook killetjes in huis: als een eskimo binnen zitten, volledig ingepakt), klinkt het ontzettend mooi ook.
Ben nu al benieuwd naar de komende verhalen.
Heel veel groetjes uit alledaags, comfortabel, gewoon Amsterdam! -
21 November 2007 - 11:45
Mamma:
Lieve Lotte, Ben trots op je! Je maakt een fantastische reis ver weg aan de andere kant van de wereld, je doet het allemaal helemaal zelf, je geniet, en het gaat uitstekend. Hier gaat het dagelijks leven gewoon zijn gangetje en we missen je. Dikke kus, mamma -
21 November 2007 - 21:01
Oma.:
Lieve Lotte,
Wat een mooi verhaal, we zijn erg onder de indruk. Je schrijft het zo beeldend dat we het echt meebeleven. Fijn dat je weer helemaal in orde bent.
Geniet zoveel je kunt en blijf goed op jezelf passen, vooral als je weer hoog de bergen intrekt.
Liefs, oma en opa. -
24 November 2007 - 08:28
Jasper En Louise:
Hoi Lotte,
Veel plezier op je trekking, en we zien elkaar wel weer in New Delhi...;) Niet te veel in zienhuizen belanden he? Mocht willen weten waar wij zitten dan zou dat hier www.jkay.nl moeten staan.
Groetjes en misschien tot snel...;)
Jasper -
24 November 2007 - 11:33
Tessa:
Hey lot!
Je zit nu in Pokkhara, ik hoop dat het een mooie trekking is! Je tijd hier in Kathmandu is helaas snel voorbij gegaan. Maar wel super dat je langs bent gekomen, vond het erg gezellig!
Ik wens je nog een superreis en we houden contact!
Liefs Tes -
26 December 2007 - 18:21
Edo:
Wat schijf je leuk zeg. Die details zijn cool om te lezen. Prachtige foto's! Had je het koud ;)? In NL was het een beetje koud maar bij jou, -10 binnen...brrr koud
Ciao, Edo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
