Trekking and Paragliding
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
06 December 2007 | Nepal, Pokhara
Net als de vorige keer ben ik blij dat ik weer in de bewoonde wereld ben na een tocht door de bergen. Een heerlijke douche (na 5 dagen),lekker eten, schone lakens en vooral warmte. Ik ben net terug van een zeven-daagse trekking door de bergen in Nepal met als doel ABC (Annapurna basecamp 4130 m)De Annapurna is de 10 na hoogste berg ter wereld. En we hebben het gehaald. Voor mij ( met een conditie van nul) was het enorm zwaar. We liepen elke dag ongeveer 4 a 5 uur en de laatste twee dagen 8 a 9 (zegmaar 10) uur. En het is dus geen appeltje-eitje lopen kan ik je zeggen. Elke dag moesten we weer een enorme berg over. Je loopt over een klein weggetje en steeds zijn er trappen op en weer naar beneden. Zeker de eerste dagen kregen we twee keer een berg van over de duizend meter voor onze kiezen. Volgens mij hebben we alles bij elkaar de Everest beklommen.
Maar als je eventjes een paar minuten stilstaat kan je genieten van al het moois om je heen. De eerste paar dagen liepen we echt door een oerwoud ( jungle book is helemaal niet onrealistisch) met apen, slangen en tijgers. ( waarvan we de laatste twee gelukkig niet gezien hebben) De vierde dag begon het te sneeuwen, wat ontzettend mooi was, maar zwaar om doorheen te ploegen. En helemaal boven is alles alleen maar rots en sneeuw. Onwaarschijnlijk mooi.
En toen we helemaal boven waren vergat ik heel eventjes dat mijn hele lichaam pijn deed, dat m'n voeten nat waren, dat ik doodmoe was, en dat ik niet kon ademhalen omdat we zo hoog waren. (op die hoogte is er maar 75 procent zuurstof en ik kan je zeggen.. das te weinig he)
S avonds sliepen we in kleine plaatsjes waar we de hele avond voor de kachel zaten met liters nepali tea en kaartspelletjes.
Ik moet zeggen dat ik mezelf zowel lichamelijk als mentaal overtroffen heb met deze trekking. Na een paar uur besloot ik voor de eerste keer om terug te gaan. En elke dag besloot ik het weer opnieuw maar ging ik toch verder. Het voelde erg goed om de top te bereiken. Ik kan mijn lichaam wat meer credit geven, maar ik ben ontzettend blij om weer terug te zijn.
Vanaf Kathmandu zijn we naar Pokhara ( hippie-dorp) gegaan, waar je wederom alleen maar feest en uitrust. Het is een klein plaatsje bij een meer waar niet echt veel te doen valt. S'avonds ging ik de kroeg in, 's ochtends strompelde ik naar het bakkertje om de hoek voor m'n koffie met broodje, 's middags las ik wat, of huurden we een bootje om op het meer te dobberen, en 's avonds gingen we lekker eten om vervolgens weer de kroeg in de duiken. Zeer fijn allemaal moet ik zeggen.
En, een droom van me is uitgekomen. Ik heb gevlogen! Ookal vond ik het doodeng, ik ben gaan paragliden. Volgens mij komt paragliden het dichst bij vliegen als een vogel. Volgens veel mensen is dit een van de mooiste plekken ter wereld voor paragliden omdat je de hymalaya kunt zien.
Ik maakte een tandemvlucht van een half uur over pokhara en de bergen.
En het is dus inderdaad zo hard als je kan van een klif afrennen. De instructeur legde me in drie zinnen uit wat ik moest doen ( en wat vooral niet) bij het opstijgen en het landen. Daar werd ik behoorlijk zenuwachtig van. En daarna moesten we een paar minuten wachten op genoeg wind. En dan sta je dus helemaal opgetuigd en ongemakkelijk op de rand van een klif, te wachten op een zuchtje wind om vervolgens zo had als je kan op een afgrond af te rennen. (waanzin) Maar vanaf het moment dat m'n voeten van de grond waren voelde ik me heerlijk. Echt onbeschrijfelijk! Op een gegeven moment deed ik m'n ogen half dicht, stak ik m'n armen uit, en leunde voorover. Een ultiem geluksmoment.
Na de ( gelukkig hele rustige) landing zat ik een half uur versuft op de grond. Dit is een van de mooiste dingen die ik ooit in m'n leven gedaan heb.
Morgen zal ik Nepal helaas verlaten. Maar er zijn alleen maar leuke dingen op komst. Op 12 december zal ik Robin ( Bob) in Delhi treffen. Ik heb een paar noren ontmoet die met een gekochte bus van Noorwegen naar hier en terug aan het reizen zijn. Ik zal met hun mee richting delhi gaan en waarschijnlijk daarna ook met Bob. De bus is 12,5 meter lang ( ik kan je zeggen.. je hebt nog nooit zo'n grote bus gezien) en er wonen 10 mensen in. Ze hebben, kasten, een keuken, een draagbare douche en w.c, laptops met honderden dvd's, stoelen en 10 comfortabele bedden. En dan is alles ook nog een schoon en gezellig. De gelukkige eigenaren zijn vijf noren die de bus een jaar geleden gekocht en opgeknapt hebben. Nu kan iedereen die wilt mee, als er plaats is. Ik heb er superveel zin in! ( reizen met een bus is al lang een droom van bob en mij).
Ik ga nu ff weer in het zonnetje zitten met m'n boek, of een beetje rondlopen, misschien een dutje doen, ach ik zie wel..
Maar als je eventjes een paar minuten stilstaat kan je genieten van al het moois om je heen. De eerste paar dagen liepen we echt door een oerwoud ( jungle book is helemaal niet onrealistisch) met apen, slangen en tijgers. ( waarvan we de laatste twee gelukkig niet gezien hebben) De vierde dag begon het te sneeuwen, wat ontzettend mooi was, maar zwaar om doorheen te ploegen. En helemaal boven is alles alleen maar rots en sneeuw. Onwaarschijnlijk mooi.
En toen we helemaal boven waren vergat ik heel eventjes dat mijn hele lichaam pijn deed, dat m'n voeten nat waren, dat ik doodmoe was, en dat ik niet kon ademhalen omdat we zo hoog waren. (op die hoogte is er maar 75 procent zuurstof en ik kan je zeggen.. das te weinig he)
S avonds sliepen we in kleine plaatsjes waar we de hele avond voor de kachel zaten met liters nepali tea en kaartspelletjes.
Ik moet zeggen dat ik mezelf zowel lichamelijk als mentaal overtroffen heb met deze trekking. Na een paar uur besloot ik voor de eerste keer om terug te gaan. En elke dag besloot ik het weer opnieuw maar ging ik toch verder. Het voelde erg goed om de top te bereiken. Ik kan mijn lichaam wat meer credit geven, maar ik ben ontzettend blij om weer terug te zijn.
Vanaf Kathmandu zijn we naar Pokhara ( hippie-dorp) gegaan, waar je wederom alleen maar feest en uitrust. Het is een klein plaatsje bij een meer waar niet echt veel te doen valt. S'avonds ging ik de kroeg in, 's ochtends strompelde ik naar het bakkertje om de hoek voor m'n koffie met broodje, 's middags las ik wat, of huurden we een bootje om op het meer te dobberen, en 's avonds gingen we lekker eten om vervolgens weer de kroeg in de duiken. Zeer fijn allemaal moet ik zeggen.
En, een droom van me is uitgekomen. Ik heb gevlogen! Ookal vond ik het doodeng, ik ben gaan paragliden. Volgens mij komt paragliden het dichst bij vliegen als een vogel. Volgens veel mensen is dit een van de mooiste plekken ter wereld voor paragliden omdat je de hymalaya kunt zien.
Ik maakte een tandemvlucht van een half uur over pokhara en de bergen.
En het is dus inderdaad zo hard als je kan van een klif afrennen. De instructeur legde me in drie zinnen uit wat ik moest doen ( en wat vooral niet) bij het opstijgen en het landen. Daar werd ik behoorlijk zenuwachtig van. En daarna moesten we een paar minuten wachten op genoeg wind. En dan sta je dus helemaal opgetuigd en ongemakkelijk op de rand van een klif, te wachten op een zuchtje wind om vervolgens zo had als je kan op een afgrond af te rennen. (waanzin) Maar vanaf het moment dat m'n voeten van de grond waren voelde ik me heerlijk. Echt onbeschrijfelijk! Op een gegeven moment deed ik m'n ogen half dicht, stak ik m'n armen uit, en leunde voorover. Een ultiem geluksmoment.
Na de ( gelukkig hele rustige) landing zat ik een half uur versuft op de grond. Dit is een van de mooiste dingen die ik ooit in m'n leven gedaan heb.
Morgen zal ik Nepal helaas verlaten. Maar er zijn alleen maar leuke dingen op komst. Op 12 december zal ik Robin ( Bob) in Delhi treffen. Ik heb een paar noren ontmoet die met een gekochte bus van Noorwegen naar hier en terug aan het reizen zijn. Ik zal met hun mee richting delhi gaan en waarschijnlijk daarna ook met Bob. De bus is 12,5 meter lang ( ik kan je zeggen.. je hebt nog nooit zo'n grote bus gezien) en er wonen 10 mensen in. Ze hebben, kasten, een keuken, een draagbare douche en w.c, laptops met honderden dvd's, stoelen en 10 comfortabele bedden. En dan is alles ook nog een schoon en gezellig. De gelukkige eigenaren zijn vijf noren die de bus een jaar geleden gekocht en opgeknapt hebben. Nu kan iedereen die wilt mee, als er plaats is. Ik heb er superveel zin in! ( reizen met een bus is al lang een droom van bob en mij).
Ik ga nu ff weer in het zonnetje zitten met m'n boek, of een beetje rondlopen, misschien een dutje doen, ach ik zie wel..
-
07 December 2007 - 07:14
Machteld:
Hey Lotte,
Geweldig verhaal weer en heel herkenbaar! Geniet nog even van de rust in Pokhara en heel veel plezier in India en onderweg in die lange bus met Noren. Klinkt echt geweldig! Geniet ze!
groetjes Machteld -
07 December 2007 - 10:44
Branko:
Wat een sprookjes tijd heb je daar! Tof ook dat je die Noren hebt ontmoet; ben benieuwd wat je ons daar straks nog allemaal over gaat vertellen. Fijne tijd nog! Liefs, branko -
07 December 2007 - 14:09
Wisse:
Heel leuk! je maakt er wel jaloers mee. Egt te vet dat je hebt geparaglid! hoe is de groep waar je de tocht meemaakten? Binnekort is de eerste kerst zonder jou bij oma. veel plezier nog zusje! xx -
07 December 2007 - 16:49
Mina Didi:
Pokhara is niet zo klein dorp hoor! Het is de tweede stad in Nepal. Je zit waarschijnlijk in Lakeside,dat is maar een wijk van Pokhara. MahedraPool is de echte stad waar de Nepalezen wonen. -
08 December 2007 - 23:29
Myriam:
lieve Lotte
Your dream comes true! Ik ben zo blij voor je. En dat je die berg kon beklimmen! Kanp hoor.En je topervaring met paragliden. Om nooit te vergeten.
Wil je je arme mama iets meer op de hoogte houden als het enigszins kan? Na je ziekenhuiservaring moet ze de fantasiemachine nog meer in bedwang houden.
Take care en geniet! liefs van Myriam -
10 December 2007 - 23:10
Marjan:
Heej Lot, wat een verháál. Kicken is dat, als je jezelf zo weet te overwinnen! Als ik het zo lees, spits je je dan helemaal toe op één ding, terwijl het tegelijk verruimend is(excusez-le-zweeftaal).En maar stoempen, die berg op. Petje-af hoor. Ondertussen overweeg ik foto "Lotte114" tot screensaver te verheffen. Wij hebben hier inmiddels de chocoladeletters letterlijk achter de kiezen (ik bleek braaf geweest en mag met Sinterklaas naar de sauna), in Amsterdam staan nu her en der kerstbomen op pleintjes en stoepen uitgestald. En we wachten op meer mooie verhalen!
liefs, Marjan -
05 Januari 2008 - 13:20
Louise En Jasper:
Hee Lotte!!
Tis alweer even geleden dat we elkaar (alweer!) tegenkwamen. Is het nog leuk geweest, oud en nieuw in Goa? In ieder geval een heel gelukkig nieuwjaar gewenst van ons allebei! We komen elkaar vast wel weer tegen, haha.
Ga je nog met de bus naar Nederland terug?
Greetz! Louise en Jasper. -
09 Januari 2008 - 20:48
Shaoweilin:
Heee Lotte!
Hoe is het met jou? Het is al een tijdje sinds je laatste verslag en ik ben zoooo nieuwsgierig naar je andere avonturen.
Hoop dat je snel een internetcafe tegenkomt voor een update.
Een korte mag ook.
Hoop dat je helemaal gezond en aangesterkt bent inmiddels en allemaal leuke avonturen beleeft.
Veel groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
